Επιστολή - Απάντηση προς "Ανεξάρτητο Δημότη"

Το φύλλο Μαΐου - Ιουνίου της τοπικής εφημερίδας του Φαλήρου «Ανεξάρτητος Δημότης» φιλοξενούσε άρθρο της εκδότριας κας Ελβίρας Κεσίσογλου, στο οποίο γινόταν λόγος τόσο για υποκίνηση των επεισοδίων που συνέβησαν στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών, όσο και για συμμετοχή στη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, όλων όσοι συμφωνούν με την αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με αφορμή το άρθρο της Ελβίρας Κεσίσογλου, «Αυτοί οι ανεύθυνοι» που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαΐου, θεωρώ απαραίτητες ορισμένες διευκρινίσεις. Όντας παρών στο φεστιβάλ, θα πρέπει να επισημάνω ότι σε αντίθεση με όσα αναφέρονται, οι υποστηρικτές της αποποινικοποίησης των μαλακών ναρκωτικών δεν έχουν καμία σχέση με τα έκτροπα που συνέβησαν στη Γεωπονική Σχολή κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης με αυτό το θέμα. Μοναδικός υπεύθυνος, είναι το πρυτανικό συμβούλιο, που για δικούς του, υστερόβουλους λόγους, αρνείται να εφαρμόσει το νόμο, γεγονός που άλλωστε συμβαίνει σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση.
Όσοι συμμετείχαμε στο φεστιβάλ, δεν είμαστε ούτε χρήστες, ούτε έμποροι! Θέλουμε τη νεολαία μας να είναι παρούσα και ενεργή, να παλεύει για το μέλλον της, για τις σπουδές της, για τη ΖΩΗ!
Σε κάθε περίπτωση, η ανάγκη για διαχωρισμό των ναρκωτικών, κρίνεται επιτακτική. Οι κυβερνητικές πολιτικές, βασιζόμενες στην καταστολή, το μόνο που κατορθώνουν είναι η κοινωνική περιθωριοποίηση των χρηστών, συγκαλύπτοντας παράλληλα το πρόβλημα και τους πραγματικούς του υπαίτιους. Επομένως, είναι απαραίτητες οι ριζικές αλλαγές στον τρόπο χάραξης της πολιτικής ενάντια στα ναρκωτικά. Η πρόταση περί αποποινικοποίησης των μαλακών ναρκωτικών, ποτέ δεν αναφερόταν στην ανεξέλεγκτη κυκλοφορία τους, όπως επιτηδευμένα διαδίδεται, αλλά στη νομιμοποίηση μιας κατηγορίας. Το αντεπιχείρημα που συχνά προβάλλεται, ότι δηλαδή το χασίς αποτελεί προθάλαμο της ηρωίνης, είναι επιστημονικά εντελώς αβάσιμο. Οι μόνοι που εξυπηρετούνται από την άρνηση της αποποινικοποίησης, είναι οι έμποροι, που βλέπουν τα τεράστια κέρδη τους να αυξάνονται συνεχώς.
Με την υιοθέτηση της πρότασης αυτής, έμποροι και διακινητές θα δέχονταν σημαντικό πλήγμα, καθώς θα υπήρχε σημαντική μείωση της τιμής. Οι χρήστες θα έπαυαν να καλύπτουν τους εμπόρους, καθώς δε θα υπήρχε πλέον δεσμός εξάρτησης, γεγονός που θα οδηγούσε στη σύλληψη και τιμωρία τους. Τέλος, δεκάδες εν δυνάμει ναρκομανείς δε θα έκάναν ποτέ χρήση, διότι θα έπαυαν να ισχύουν οι «ευεργεσίες» των εμπόρων προς όσους τους φέρουν σε επαφή με νέα άτομα.
Ασφαλώς, όλα τα παραπάνω απαιτούν πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας, πράγμα μάλλον άγνωστο για τις κυβερνήσεις των είκοσι τελευταίων χρόνων. Με τη συνεχή απαξίωση των προγραμμάτων απεξάρτησης, αποδεικνύεται περίτρανα η ανικανότητα -ή απροθυμία- για σύγκρουση με τα συμφέροντα που εμπλέκονται στα ναρκωτικά. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τους έχει ατύπως επιτραπεί να λυμαίνονται διάφορες συνοικίες της Αθήνας, όπου το εμπόριο ανθεί με την ανοχή της αστυνομίας.

Αναστάσης Γαλανάκης
Μέλος Γραμματείας ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Παλαιού Φαλήρου