Την Τρίτη πραγματοποιείται γενική απεργία. Η απεργία είναι, πολύ περισσότερο απ’ άλλες φορές πολιτική. Γιατί το διακύβευμα είναι αν οι δυνάμεις της εργασίας και της Αριστεράς, μπορούν να συσπειρώσουν, ενεργοποιήσουν και κινητοποιήσουν τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους, τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρωπαίων εργαζομένων και όλου του κόσμου για να πληγώσουν περισσότερο τον καπιταλισμό. Για να δημιουργήσουν τους όρους ανατροπής του. Πολύ περισσότερο που η Αριστερά και τα κινήματα είχαν προβλέψει τη μεγάλη κρίση. Μέχρι τώρα δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Οι ιθύνοντες του καπιταλισμού περνούν με άνεση τα σχέδιά τους, κοινωνικοποιώντας τις ζημιές και κεφαλοποιώντας την κρίση για να αναβαθμίσουν το σύστημα προς νέες δυνατότητες εκμετάλλευσης.
Στη χώρα μας η συνδικαλιστική ηγεσία παρακολούθησε απλώς τις εξελίξεις. Η δική μας Αριστερά –ο ΣΥΡΙΖΑ– κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Προσπαθεί να δημιουργήσει ρήξεις και νέους συσχετισμούς δυνάμεων. Οι προτάσεις στελεχών του, και κυρίως του Αλ. Αλαβάνου προχθές στη Βουλή έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Να μη φορτωθούν τα βάρη των τραπεζιτών στους εργαζόμενους. Να επανακρατικοποιηθεί η Εθνική και να παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο Αγροτική και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Οι επιχειρήσεις όμως υπό δημόσιο έλεγχο δεν σημαίνει ότι θα κινούνται στην αγοραία λογική. Να υπάρχει κοινωνικός έλεγχος και προσανατολισμός της πολιτικής τους σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Να υπάρχουν, δηλαδή, διαφοροποιημένα χαμηλά επιτόκια για τις ανάγκες στέγασης ή για την επαγγελματική είσοδο νέων ανθρώπων. Να διαμορφωθούν αποδεχτές εργασιακές σχέσεις. Διαφορετικά, όχι μόνο τα 28 δισ. –ο μισός προϋπολογισμός, όπως είπε ο Αλαβάνος– αλλά και άλλα τόσα θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα, μέχρι την επόμενη κρίση. Ήδη χθες οι τράπεζες, σ’ ένα αγώνα δρόμου κερδοφορίας αυξάνουν ξανά τα επιτόκια.
(Αναδημοσίευση από "Εποχή")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου